Prezentowane na wystawie fotografie są wynikiem powrotów nad jezioro
w Międzybrodziu, z którym wiążą mnie wspomnienia rodzinne. Międzybrodzie jest miejscowością turystyczną, zdjęcia jednakże powstają w tzw. martwym sezonie, głównie w okresie przedwiośnia i wczesnej wiosny, kiedy mało kto odwiedza nieprzyjazne o tej porze brzegi jeziora.
Samotne wyprawy w zimne, wietrzne i dżdżyste poranki stają się okazją do osobistych refleksji i wspomnień, a także pozwalają wyciszyć nadmierne emocje. Wielokrotne powroty dają sposobność do obserwacji zmian wyglądu jeziora i otaczających je gór leżących w pasmie Beskidu Małego. W zależności od warunków pogodowych i pory roku, wygląd ten zmienia się nadając otoczeniu szczególny charakter.
Wybrane zdjęcia to nie dokument, ale raczej odzwierciedlenie atmosfery
i klimatu miejsca. Tu góry niejednokrotnie zasnute ciężkimi chmurami zanurzają się w tafli jeziora, a ludzkie siedziby tracąc swoją wielkość, wtapiają się w krajobraz i stają się jego częścią.
Cisza samotnych poranków to czas szczególny, kiedy lepiej słychać odgłosy natury, ale jeszcze lepiej głos własnego wnętrza.
Zapraszam do podróży nad jezioro w Międzybrodziu.